نامه مشترک سه تشکل کارگری به سازمان جهانی کار

ریاست محترم سازمان

ILO

با توجه به شرایط بسیار سخت اقتصادی که گریبانگیر کشورمان گشته است،کارگران ایرانی درشرایط مطلوبی کار وزندگی نمی کنند.متاسفانه با نقض قوانین داخلی کشورمان،مقاوله نامه های بنیادین آن سازمان محترم هم زیرپاگذاشته شده است که نظرشمارابه بخشی از آن جلب می کنیم
1- دستمزدها درسال جاری مطابق با تورم 35 درصدی اعلام شده توسط بانک مرکزی ایران هم مطابقت نداشته و10 درصدکمتر یعنی 25درصد افزایش یافت بطوری که اعتراض احمدی عضوشورای عالی کار را نیز درپی داشت او می گوید«در12سال گذشته همیشه افزایش حداقل مزد کمترازنرخ رسمی تورم اعلام شده توسط بانک مرکزی بوده است»(ایلنا1/2/1392) که این نقض آشکار ماده 41 قانون کار وبند12 از اصل 3 قانون اساسی کشورمان واصل 95 ازمقاوله نامه های بنیادین آن سازمان است.
همچنین در خصوص عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران ،اعتراض 100 کارگر نساجی مازندران درمقابل مجلس 24/8/1391که به نمایندگی از طرف 800 کارگر این کارخانه که 27 ماه است حقوق شان پرداخت نشده است واعتراض 1300 کارگر لوله سازی صفا در استان ساوه 12/10/1391به مدت 6ماه اشاره نمود.محجوب یکی ازنمایندگان مجلس در 5/2/1392اعلام کرد 200 هزار کارگر از تاخیر وعدم پرداخت حقوق رنج می برند.
2- دربحث اشتغال زایی نه تنهابا سیاست آزاد کردن اقتصاد،تولیدصنعتی کشورمان دچارنقصان شد،بلکه کارگاههای کوچک قطعه سازی وابسته به صنایع خودرو سازی نیزبه تعطیلی کشیده شد.عضو هیات مدیره کانون عالی کارفرمایان کشور سیدحمزه دروادی می گوید:«آمارهای دولت درباره اشتغال وبیکاری قابل اطمینان نیست» (ایلنا12/8/1391) ودکترمردوخی اقتصاددان می گوید:« اهداف اشتغال زایی محقق نشد واشتغال ناچیز زنان درجمعیت شاغل کشور از15درصدتجاوزنکرد.» (ایلنا 5/10/1391) وهمچنین خبرگزاری کار ایران گزارش کرد که درسال گذشته 200 هزارکارگر بیکار و3000واحدتولیدی تعطیل شده اند.درآخرین بیکارسازی ها هم می توان به اخراج 1000کارگر جبل بر استان هرمزگان و550کارگر لامپ سازی الوند قزوین اشاره کرد(به نقل از ایلنا) که این مواد نقض آشکار بند 2 از اصل 43 قانون اساسی کشورمان واصل 122 مقاوله نامه های بنیادین آن سازمان است.
3- تبعیض جنسی ،مذهبی،محیط کار را می توان درکلیه کارخانه های موادغذایی وپروتینی مشاهده نمود که ازاستخدام اقلیت های دینی خودداری کرده واین افراد هیچگاه درخط تولیدقرار نمی گیرند.همچنین دربسیاری از رشته های تحصیلی وشغلی زنان با دستورهای پیاپی ازامکان راهیابی به شغل مورد علاقه خود منع می شوندازجمله مهندسی معدن.به گفته اقتصاددان دکترمردوخی :«اشتغال ناچیز زنان در جمعیت شاغل کشور از15 درصد تجاوزنکرده است.» این موراد ناقض اصول19 و20 قانون اساسی کشور واصل111مقاوله نامه های بنیادین است.
4- دربحث دستمزد مساوی برای کارمساوی بامردان،افشین حبیب زاده عضو هیات مدیره خبرگزاری کارایران می گوید:« درکارگاههای کوچک زیر 10نفر دستمزد پایینی به کارگران زن پرداخت می شود که بعضا به نصف حداقل مزد مصوب شورای عالی کارهم نمی رسد.»(ایلنا9/2/1392) زنان نه تنها حقوق کمتری نسبت به مردان دریافت می کنند بلکه دربسیاری ازمواقع مورد تعرض جنسی نیز قرار می گیرند که به دلیل روابط اجتماعی تحمیل شده به زنان آنان از ترس آبرو ازشکایت صرف نظر کرده وهیچ آمار رسمی دراین مورد موجود.نیست.زنان اولین دسته ای هستند که ازکاراخراج می شوند.رییس اتحادیه زنان کارگر آذربایجان شرقی می گوید:«زنان اولین قربانیان تعدیل دربازارکارهستند»(ایلنا 10/2/1392)
5- افزایش حوادث شغلی یکی دیگر از مواردی است که زندگی وجان کارگران ایرانی را به مخاطره انداخته است.به گزارش اداره کل روایط عمومی واموربین الملل سازمان پزشکی قانونی ایران آمارتلفات حوادث ناشی ازکار در سال 1391 1795 نفر بوده که از این تعداد25 نفر زنان را شامل می شده است و نسبت به سال1390، 19درصدافزایش داشته است.(به نقل از ایلنا)
6- درحال حاضر فعالان سندیکایی برای فعالیت های صنفی خود در زندان بسرمی برند.آقایان رضا شهابی مسوول مالی سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران،محمدجراحی وشاهرخ زمانی ازهیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش وتزئینات تهران،پدرام نصرالهی،خالدحسینی،غالب حسینی،بهزادفرج الهی،رضاقادری،علی آزادی،حامد محمودنژاد،رسول بداغی،عبدالرضاقنبری هم اکنون در زندان هسند.آقایان ناصرمحرم زاده با 14سال سابقه کار ،حسن سعیدی با 13سال سابقه کار، وحید فریدونی با 9سال سابقه کارازاعضای سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران درسال گذشته وبهنام خدادادی ونجیم مجیدزاده از انجمن کارگری برق وساختمان اصفهان شاغل درپارس جنوبی درفروردین امسال به علت فعالیت های صنفی ازکاراخراج شده اند. که این نقض مقاوله نامه های 87و98 آن سازمان محترم است
درحال حاضر جمعی به نمایندگی ازکارگران ایرانی در هیات اعزامی به آن نهاد محترم قرار دارند که به هیچ وجه مورد تایید سندیکاهای کارگری ایران نیستند .نهادهایی که این افراد را به عنوان نمایندگان خود به آن اجلاس فرستاده اند نهادهایی هستند که اساسنامه وبرنامه اشان توسط وزارت کار ایران برایشان نوشته شده است وحتا نمایندگان به اصطلاح کارگری می باید از فیلتر وزارت کار بگذرند تا سمت نمایندگی را کسب کنند.افرادی که در شورای عالی کار برخلاف نظر 30میلیون کارگر ایرانی با تصویب حداقل حقوقی 4برابر زیر خط فقر، سند مرگ خانواده های کارگری را امضا می کنند ونهاد های اعزامی آنان حکم اخراج برادران کارگر خود را تایید می کنند هیچگاه تعلقی به زحمتکشان ایران ندارند. ما ازشما مصرانه می خواهیم که موارد نقض حقوق انسانی کارگران ایرانی را پیگیری واز پذیرفتن نمایندگان به اصطلاح کارگری خوداری کنید.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک
هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش